Zmiana ustawy o transporcie drogowym z 2006r. wprowadziła nam nowe obowiązki. Ustawa ta reguluje kształcenie kierowców wykonujących przewozy drogowe. Dotyczy to osób prowadzących pojazdy kategorii C1, C1 + E, C, C + E oraz D1, D1 + E, D, D + E.
Wprowadzenie tych zasad niejako podzieliło zawodowych kierowców na „starych” i „nowych”. Przynależność do którejś z grup zależy od daty otrzymania przez kierowcę prawa jazdy. W praktyce przedstawia się to w ten sposób: kierowcy, którzy uzyskali prawo jazdy D1, D1 + E, D lub D + E po 10 września 2008 oraz kategorii C1, C1 + E, C lub C + E – po 10 września 2009r., mają obowiązek przystąpić do szkolenia w ramach kwalifikacji wstępnej do wykonywania zawodu kierowcy.
Egzamin po odbytym szkoleniu składa się z dwudziestu pytań z części podstawowej i dodatkowych dziesięciu z części specjalistycznej danej kategorii prawa jazdy. Są to pytania testowe, jednokrotnego wyboru. Aby zaliczyć test, należy odpowiedzieć na co najmniej szesnaście pytań. Należy również pamiętać, że do kwalifikacji wstępnej należy wykonać nowe badania lekarskie. Niestety te badania, które odbywaliśmy przy kursie prawa jazdy nie będą w tym przypadku ważne.
Nowe przepisy mają wyłonić na zawodowych kierowców tylko te osoby, które posiadają najlepsze kwalifikacje do wykonywania tego zawodu. Ważne jest, by kierowcami zostawały te osoby, które mają na to dodatkowe, unormowane przez ustawę uprawnienia. Dodatkowe zadania praktyczne i szkolenie z zakresu teorii wydają się być niezbędne. Zawodowym kierowcą nie może zostać każdy, kto posiada już prawo jazdy. Powinna to być osoba jak najlepiej przygotowana do tego zawodu, wykwalifikowana w swojej profesji. Warto pamiętać, że na kierowcach – a w szczególności na przewoźnikach osób – spoczywa ogromna odpowiedzialność. Wykonujący ten zawód muszą być nie tylko świetnymi i bezpiecznymi kierowcami, którzy przestrzegają przepisów drogowych. Przewoźnicy powinni również umieć dobrze współpracować z pasażerami.